به نام حق
آن روز که برحادثه لبخند زدیم
سربه چوبه ی دار تو پیوند زدیم
ما کوله به قصد قاف عشقت بستیم
پرچم به سرکوه دماوند زدیم
نام برنامه : صعود به بام ایران دماوند سرافراز
مبدا صعود: منطقه گوسفند سرا
ارتفاع روستا از سطح دریا: ۳۰۵۰
تاریخ و حرکت از تهران : چهارشنبه مورخ ۱۷/۴/۹۴ ساعت ۴:۳۰ صبح میدان رسالت
سرپرست برنامه : آقای مجتبی علیزاده
گزارش نویس : ملیحه اسدی
آقایان : ۹نفر خانم ها: ۸نفر
آقایان : مجتبی علیزاده ، رضا کشفی ، ابراهیم تاو، رضا رفیعی ، امیرحسین زالی ، رضا داوودی ، امین خدمتی ، سعید کرمی ،مجیدپیرهادی
خانم ها :نیکتا کشفی ، نوشین جودکی ، فرشته عظیمی ، فرحناز فتحی ، مونا میخوش ، الهام بامدادی ، راضیه بامدادی ، ملیحه اسدی

معرفی قله :

قله دماوند به ارتفاع ۵۶۷۱ متر، بعنوان بام ایران و با شهرتی جهانی یکی از منحصربفرد ترین جاذبه های طبیعی ایران بشمار می رود. این کوه در ۹۰ کیلومتری شمال شرقی تهران و ۷۵ کیلومتری جنوب غربی شهر آمل در البرز مرکزی و بخش لاریجان قرار دارد ، دماوند بلندترین کوه ایران و خاورمیانه و همچنین بلندترین قله آتشفشانی آسیاست که آخرین فعالیت آتشفشانی دماوند به چند هزار سال پیش برمیگردد اکنون آتشفشان دماوند در مرحله نیمه فعال به سر می برد وجود چشمه های گوگردی و آب گرم که در جنوب شرقی کوه قرار دارند و همچنین فوران گازهای گوگردی ، نشانه هایی از این فعالیت می باشد. قطر دهانه آتشفشان در حدود ۴۰۰ متر است که دریاچه ای از یخ آن را پوشانده است .

قله های مجاور: ورارو، سه سنگ ، گل زرد ، میانرود
رودخانه های پیرامون قله : رودخانه تینه درشمال ، رودخانه هراز در جنوب و شرق و رودخانه لار در غرب این کوه واقع شده اند. رودخانه لار و دیو آسیاب در غرب و رود پنج او( پنج آب) درشرق دماوند جاری است .
آبادیهای پیرامون دماوند: رزان ، حاجی دلا، میان ده و ناندل درشمال- تینه و کرف در شرق- بخشهای گزانه و گزنک ، آبگرم و امیرآباد درجنوب شرقی – دشت لار و گردنه سرداغ درغرب

سرعت توفان در دماوند گاهی از۱۵۰ کیلومتردر ساعت می گذرد. سرعت باد در کوهپایه ها گاه به هفتاد کیلومتر در ساعت می رسد بیشتر بادها ازغرب و شمال غربی می ورزند.

مسیرها وپناهگاه ها :

مسیر جنوبی : این مسیر از ساده ترین و قدیمی ترین مسیرهای رسیدن به قله میباشد .که از طریق پلور و رینه امکان پذیر است در نیمه های جاده آسفالتی متصل کننده این دو نقطه به یکدیگر ، مسیری خاکی و ناهموار به سمت شمال وجود دارد این مسیر به گوسفندسرا و مسجد صاحب الزمان در ارتفاع ۳۰۰۰ متری منتهی می شود که مبدا صعود به قله دماوند ازمسیرجنوبی است .

قرارگاه رینه:

این بنا که به مکان چای خوری موسوم بود، بعد از شهریور سال ۱۳۲۰ به صورت متروکه باقی مانده بود و سپس به فدراسیون کوهنوردی واگذار شد. این مکان به همت فدراسیون کوهنوردی کشور در سال ۱۳۴۸ به عنوان پناهگاه بازسازی شد. ساختمان اصلی آن در سال ۱۳۶۶ ساخته شده که مکانی است برای مستقر شدن صعود کنندگان از جبهۀ جنوبی. روانشادان علی و فرامرز فرامرزپور سال ها به عنوان مسئول این قرارگاه در راهنمایی کوهنوردان سراسر کشور به قلۀ دماوند سهم بسزایی ایفا نمودند.این پناهگاه و استراحتگاه در جنوب خیابان اصلی شهر، در ارتفاع ۲۰۸۰ متری قرار دارد. این مکان نخستین نقطۀ صعود از جنوب یا جنوب شرقی کوه است و گنجایش ۳۰ نفر را دارد.

مسجد و گوسفندسرا:

دومین مکان برای صعود به کوه دماوند از جبهۀ جنوب، ساختمان مسجد صاحب الزمان است. این مکان در ارتفاع ۳۰۵۰ متری قرار دارد و در نزدیکی گوسفندسرایی واقع شده. این مکان گنجایش ۵۰ نفر را دارد ودارای نمازخانه، سرویس و محل استراحت کوهنوردان می باشد. فشار هوا ۶۱۰ میلی متر جیوه است. این مسجد در سال ۱۳۷۱ ساخته شده است.

بارگاه سوم:

سومین پناهگاه در یال جنوبی دماوند، بارگاه سوم با ارتفاع ۴۱۵۰ متر استبنای فلزی این پناهگاه در سال ۱۳۴۵ در ارتفاع ۴۱۵۰ متری ساخته شد که در زمان خود پناهگاهی مجهز به شمار می آمد. این پناهگاه به علت سقوط بهمن بزرگی در زمستان سال ۱۳۵۱ از بین رفت و دوباره یک سال پس از آن، یک بنای سنگی جایگزین آن شد. گنجایش آن حداکثر برای ۳۰ نفر است و در پیرامون آن مکان هایی برای چادر زدن وجود دارد. فشار هوا در بارگاه سوم ۵۴۰ میلی متر جیوه است.

مسیرشمالی :

رای صعود از این مسیر، پس از ادامۀ مسیر در جادۀ هراز به سمت شمال کشور و پس از عبور از گزنک و پشت سر گذاشتن تقریبا ۷ کیلومتر از روستای بایجان، به دوراهی روستای ناندل و دلارستاق در سمت چپ جادۀ اصلی می رسیم. وارد این مسیر خاکی شده و مسیر را تا رسیدن به روستای ناندل ادامه می دهیم. مسیر شمالی از یال شمالی کوه دماوند واقع در دشت چم بن با شیبی ملایم و خاکی آغازشده و در پی سینه کشی ملایم به جان پناه اول و در ادامه بر روی یال سیاه رنگی در میان صخرههای سنگلاخی بزرگ و کوچک در فاصلۀ نزدیکی با یخچال دوبی سل، به جانپناه دوم می رسد. پس از آن، مسیر یال با قوسی به سمت شمال شرق مایل شده و از طریق صخره های آتشفشانی کوچک و بزرگ به مسیر شمال شرق متصل می شود و به قله می رسد. دسترسی به آب آشامیدنی در جبهۀ شمالی کمی مشکل تر از مسیرهای دیگر است و ممکن است برای تهیۀ آب، نیاز به ذوب کردن برف باشد.

خانۀ کوهنورد ناندل:

خانۀ کوهنورد ناندل با مساحت حدود ۵۰ مترمربع در روستای ناندل قرار دارد و در سال ۱۳۵۸ ساخته شد. ظرفیت آن بین ۳۰ تا ۴۰ نفر می باشد که دارای آب، برق، تلفن و امکانات رفاهی دیگر می باشد. از این مکان می توان به جبهۀ شمالی و شمال شرقی کوه دماوند و یال سرداغ دسترسی داشت.

جانپناه های مسیر شمالی:

در شمالی دو پناهگاه وجود دارد که به صورت فلزی ساخته شده اند. نخستین پناهگاه در ارتفاع ۳۸۵۰ متری قرار دارد که در سال ۱۳۶۰ ساخته شده و مجهز به دو طبقه تخت چوبی است و گنجایش ۱۵ نفر را دارد. فشار هوا در این مکان ۵۵۰ میلی متر جیوه است دومین پناهگاه در ارتفاع ۴۸۰۰ متری قرار دارد که بدون طبقه و تخت چوبی است و ۱۵ نفر گنجایش دارد. فشار هوا در این پناهگاه ۴۹۰ میلی متر جیوه است.

مسیرشمال شرقی:

آغاز مسیر شمال شرقی، از روستای گزانه (گزنه) است. این مسیر در امتداد رودخانۀ تلخ رود و با عبور از میان باغ ها و مزارع در دشتی فراخ به چشمۀ اسپه می رسد. ادامۀ مسیر، در بالای تپه ای مرتفع در زیر قلۀ منار و روبروی درۀ یخار، به گوسفند سرا و چشمۀ معروف استله سر می رسد که مکان مناسبی برای شب مانی است. ادامۀ مسیر شیب تندی دارد که با زیکزاک های بلند پشت سر گذاشته می شود و پس از عبور از قلۀ منار به پناهگاه تخت فریدون متصل می شود. پس از ادامۀ مسیر در امتداد درۀ یخار به ارتفاع ۵۴۰۰ متری رسیده که با مسیر شمالی در این نقطه مشترک شده و به قله می رسد.

پناهگاه تخت فریدون:

پناهگاه تخت فریدون در کمرکش یال شمال شرقی و بر فراز خاک های زرد رنگ، در ارتفاع ۴۳۲۰ متری توسط گروهی از کوهنوردان دانشکدۀ فنی در سال ۱۳۵۵ ساخته شد که دارای طبقه های چوبی است. تمامی مصالح این بنا از سنگ است. این پناهگاه دو طبقه می باشد و آب مصرفی کوهنوردان از چشمۀ کوچکی در جناح شمالی آن تامین می شود. پناهگاه تخت فریدون گنجایش ۲۵ نفر را دارد و در پیرامون آن امکان چادر زدن وجود دارد. این مسیر به سوی قله، پر از صخره، قلوه سنگ، برف و یخ است و دارای چشمه های زیادی است. فشار هوا در این نقطه ۵۳۰ میلی متر جیوه است.

مسیر غربی :

برای استفاده از مسیر غربی باید در جادۀ هراز از طریق پلور وارد جادۀ سد لار شده و از کنار تابلوی پناهگاه سیمرغ وارد جادۀ خاکی و ناهموار منتهی به پارکینگ در منطقۀ ورارو شویم. مسیر در سینه کش ملایم رودخانه ای کوچک به سمت پناهگاه سیمرغ ادامه می یابد. پس از پناهگاه سیمرغ با عبور از یخچال و از میان سنگلاخ ها و تکه سنگ ها و خاک های گوگرد، صعود را ادامه داده و با صعود از یک شیب تند سنگلاخی به قله می رسیم.

قرارگاه پلور:

قرارگاه پلور، در ارتفاع ۲۲۷۰ متری از سطح دریا، در زمین بزرگی واقع در ابتداری جادۀ سد لار، نرسیده به دوراهی رینه و به صورت سالن سوله با وسایل و تجهیزات مناسب ساخته شده است. این بنا شامل خوابگاه، سرویس های بهداشتی، دیوارۀ سنگ نوردی و پارکینگ است که توسط فدراسیون کوهنوردی کشور ساخته شده است.

پناهگاه سیمرغ:

این پناهگاه در جبهۀ غربی دماوند و در ارتفاع ۴۲۰۰ متری قرار دارد. پناهگاه سیمرغ در سال ۱۳۷۲ از سنگ و آهن در دو طبقه و مساحت مفید ۵۰ متر ساخته شده است و گنجایش ۴۰ کوهنورد را دارد که دارای استحکام خوبی است. فشار هوا در پناهگاه سیمرغ ۵۴۰ میلی متر جیوه است.

شروع برنامه :

مطابق برنامه ریزی صورت گرفته توسط آقای علیزاده درساعت ۴:۳۰ صبح چهارشنبه هفدهم تیرماه گروهی از دوستان در میدان رسالت حاضر شدند ودوستان دیگردرخیابان آزادی به ما ملحق شدن ، راس ساعت ۵:۰۰ مینی بوس با ۱۷ نفر سرنشین راهی دماوند سرافراز شدیم .
برای این برنامه تمرین ها و پیش برنامه های متعددی را پشت سرگذاشته بودیم و همه باانرژی و آمادگی تصمیم به صعود رو گرفته بودن .
از جاده هراز راهی پلور شدیم و بعد از گذراز بومهن ، رودهن و آبعلی ، به دو راهی دماوند فیروزکوه و آمل رسیدیم ، همه ما هیجان خاصی داشتیم برای این صعود ، وبا دیدن کوه دماوند این هیجان بیشتر میشد وبعضی از دوستان با گرفتن عکس از نمای دور کوه دماوند سعی در ثبت خاطراتشان داشتن ، خروجی روستای رینه تمام شد و گذر از مجسمه کوهنورد ، طبق هماهنگی که با راننده ماشین شده بود قرار شد ما رو تا منطقه گوسفندسرا بارگاه دوم ببره ، ساعت ۹:۳۰ در بارگاه دوم بودیم کوله های همراهمون رو آماده کردیم و بقیه وسایل رو تحویل به مسئول باربری دادیم تا بارگاه سوم به ما تحویل بدهند .
ساعت ۱۰:۰۰ صبح با گرفتن عکس یادگاری در ابتدای مسیر ، حرکت خود را شروع کردیم برای یک صعود خوب./ خدایا به امید تو /

مسیر بعدی ما بارگاه سوم بود برای شب مانی و هم هوایی به قصد صعود،سرقدم آقای خدمتی و عقب دار آقای داوودی ، همه در یک صف و با نظم مسیر رودرمیان گل های شقایق طی میکردن و در طول مسیر استراحت های کوچکی داشتیم و فضای گرم و صمیمی که بین دوستان بود باعث میشد راه رو به راحتی طی کنند فقط در نزدیکی بارگاه سوم شیب های تندی بود که بچه ها به خوبی به بارگاه رسیدن ، ساعت ۳:۰۰ به محل اسکان چادرها ( بارگاه سوم) رسیدیم و بعد از استراحت کوتاهی و تحویل بارها ، شروع به برپایی چادرها کردن ، به دلیل تعطیلی سه روزه ای که داشتیم گروه های زیادی رو در آنجا می دیدیم ، دیدن چادرهای رنگی قشنگی به بارگاه داده بود ، بارگاه سوم دارای امکانات نظیر تخت خواب ، بوفه ، سرویس بهداشتی و محلی برای تهیه آب می باشد و منطقه خوبی برای کمپ محسوب می شود.

یکسری از دوستان بعد از استراحت تصمیم به هم هوایی گرفتن برای اینکه فردا صعود بهتری داشته باشن ، قرار بر این شد که ساعت ۶:۰۰صبح صعود را آغاز کنیم .
صبح همه آماده ‏. پرانرژی و مشتاق خود را برای یک صعود خوب آماده کرده بودن
حرکت ما راس ساعت ۶:۴۵ دقیقه از بارگاه شروع شد هوا بسیار خوب بود .

همه پشت سرقدم آقای خدمتی به صف بودن و حرکت میکردن ، در طول مسیر استراحت های چنددقیقه ای داشتیم که دوستان بتوانند انرژی ازدست رفته را جبران کنند.
خدارو شکر هوا خیلی گرم نبود در ارتفاع ۴۸۰۰ بوی گوگرد به مشام می رسید ولی اذیتمان نمی کرد . در طول مسیر بسیاری از گروه های کوهنوردی رو می دیدیم که قله را صعود کرده اند و با گفتن خداقوت و توضیحاتی در مورد هوای قله ما را بدرقه میکردن .
در سمت راست صعود آبشار یخی بود که از برف و یخ بود و دیدنش روحیه تازه ای به همه کوهنوردان میداد ، ساعت ۱۲:۳۰ در نزدیکی آبشار یک استراحت چند دقیقه ای داشتیم ‏، و به حرکت خود ادامه دادیم بوی گوگرد بعضی از همنوردان رو اذیت میکرد حتی قدم برداشتن و بالارفتن رو کمی سخت تر کرد ولی دوستان به شوق دیدن قله مسیر رو ادامه میدادن ، دیدن تپه های گوگردی زرد رنگ که پوشش خاک آن زرد ملایم بود و سنگ هایی که همه گوگردی بود جالب بود .

ای دیو سپید پای در بند! ای گنبد گیتی! ای دماوند!
از سیم به سر یکی کله خود ز آهن به میان یکی کمر بند
تا چشم بشر نبیندت روی بنهفته به ابر، چهر دلبند
تا وارهی از دم ستوران وین مردم نحس دیومانند
با شیر سپهر بسته پیمان با اختر سعد کرده پیوند
چون گشت زمین ز جور گردون سرد و سیه و خموش و آوند
بنواخت ز خشم بر فلک مشت آن مشت تویی، تو ای دماوند!
تو مشت درشت روزگاری از گردش قرنها پس افکند
ای مشت زمین! بر آسمان شو بر ری بنواز ضربتی چند
نی نی، تو نه مشت روزگاری ای کوه! نیم ز گفته خرسند
تو قلب فسرده‌ی زمینی از درد ورم نموده یک چند
شو منفجر ای دل زمانه ! وآن آتش خود نهفته مپسند
خامش منشین، سخن همی گوی افسرده مباش، خوش همی خند
ملک الشهرای بهار

ساعت ۱۴:۲۰ درکنار دیواره قله ایستاده بودیم باورش واقعا سخت بود که تونسته بودیم قله دماوند رو لمس کنیم همه دوستان با گفتن تبریک به یکدیگر و بعضی از دوستان اشک شوق میرختن و سجده شکر بجا آوردن و گرفتن عکس گروهی و تکی در کنار دیواره قله ، متاسفانه زیاد نمیتوانستیم روی قله بمونیم گاز گوگرد باعث چند تا از دوستان حالشون بد بشه و باید راه به سوی پایین رو در پیش میگرفتیم . مسیری که به سمت پایین انتخاب شد مسیر راحتی بود تونستیم سریع ارتفاع کم کنیم و کم کم حال دوستان بهتر شد . در مسیر برگشت هم مثل مسیر رفت استراحت های چند دقیقه ای داشتیم دیدن بارگاه و چادرهای رنگی انرژی دوباره ای به بچه ها میداد برای استراحت یک صعود خوب ، ساعت ۱۹:۰۰ همه تیم صعود کننده به بارگاه رسیدن و همه دوستان از اینکه توانسته بودن صعود موفقیت آمیزی داشته اند به استراحت پرداختن .
صبح روز جمعه ساعت ۸:۰۰ به دستور سرپرست همه آماده برای رفتن بودیم بعد ازتحویل کوله ها به باربری حرکت خود را با انرژی بیشتر شروع کردیم ساعت ۱۲:۳۰ به مسجد صاحب الزمان رسیدیم که ضمن گرفتن بارها بعضی از دوستان در قسمت استراحتگاه غذایی میل کردن و با دو دستگاه ماشین راهی فدراسیون شدیم در مسیر برگشت خوشحالی دوستان مضاعف تر بود از اینکه توانسته بودن صعودی به بلندای ایران داشته باشن ‏ ، راس ساعت ۴:۳۰ در میدان رسالت سری اول همنوردان رسیدن و دوستان دیگر در میدان آزادی خداحافظی کردن . در اینجا جا داره از زحمات های آقای علیزاده و آقای کشفی تشکر کنم و همچنین دوستان خوب سی چال ./

جای همه دوستانی که نبودن خالی بود
گروه کوه نوردی سی چال